بررسی تغییرات خلقی و عوامل مؤثر در دوران حوالی و بعد از یائسگی در همراهان مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه شاهد در سال ۸۹- ۱۳۸۸

مقدمه: در برخی مطالعات گزارش شده که زنان در دوران حوالی یائسگی و یائسگی تغییرات خلقی بیشتری نسبت به قبل از یائسگی دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی افسردگی و اضطراب و ارتباط این تغییرات با برخی عوامل فردی اجتماعی و جسمانی انجام شد. روش­کار: این مطالعه بر روی 201 زن از همراهان مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاه شاهد در طی سال های 89-1388 با محدوده سنی 60 - 45 سال سالم که از بیماری های روانی رنج نمی بردند، پس از گرفتن رضایت کتبی، انجام شد. سه پرسشنامه مربوط به خصوصیات فردی، مقیاس شدت علائم یائسگی و لیست 90 شکایت مشکلات روانی در اختیار افراد قرار گرفت و توسط آنان تکمیل شد. سطح سرمی هورمون محرک فولیکولی و استرادیول این افراد اندازه گیری شدند. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 17) و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: در این مطالعه میزان شیوع افسردگی 9/20 درصد و خلق اضطراب 4/20% درصد به دست آمد. از بین مشخصات فردی اجتماعی افراد، تنها بین اضطراب و فقدان همسر ارتباط معنی داری به دست آمد (01/0=p). بین تغییرات خلق با شکایات ناشی از کاهش سطح استروژن، بین مشکلات ادراری ژنیتال با خلق افسرده و بین مشکلات گرگرفتگی، جسمانی و کاهش میل جنسی با خلق اضطراب ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (05/0>p). بین سطح استرادیول و هورمون محرک فولیکولی سرم با تغییرات خلق ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0